Yaklaşık 7 yıldır, her sene sonunda, bitmekte olan seneyi pahalandırmak ve öğrendiklerimi yazmak üzere bir alışkanlık edindim.
Kendime sorduğum sorular son derece kolay: Bu sene neler öğrendim? Neleri tekrar fark ettim ya da hatırladım?
Cevaplarımı yazmamın 3 temel sebebi var:
1) İnsan beyni kanılarını yazıya döktüğünde daha organize, daha ayrıntılı ve öğrenmeye daha açık biçimde çalışıyor.
2) Bir sonraki sene benzeri olaylar karşısında gafil avlanmamak için tecrübe ve öğrenimlerimi yazmak bana güzel geliyor.
Çünkü insan uçuşup giden fikirler içinde ya da anlık değerlendirmelerde birtakım şeyleri çabucak hatırlayamıyor. Elimde yazılı bir tecrübeler geçmişi olduğunda ise, bak Pınar şunu unutma, diyebilmek kolaylaşıyor.
3) Kendi içimdeki ilerlemeyi görebilmek, bir evvelki seneye oranla bakış açımın genişlediğini, dönüştüğünü somut olarak deneyim edebilmek beni motive ediyor. (Bu hepimiz için geçerli, insan lakin ilerleyebildiğini gördüğünde içsel motivasyonuna sahip çıkıyor.)
Bugün sizlerle bu yılın tahsilleri olarak kenara karaladıklarımı paylaşmak istedim. Haydi başlayalım..
1) İnsan tüm değişen şartlara ahenk sağlayabiliyor. Lakin er ancak geç…
Düşünsenize, hayat akıp giderken Covid çıkageldi, tüm ezberleri bozdu. Hayatı yaşama halimiz, bağlarımız, çalışma biçimimiz o denli süratli değişti ki… Az çok yalpaladık, lakin kabul edin, alıştık.
Şimdilerde ise neredeyse hiç o günler yaşanmamış üzere birebir süratte eskiye dönüverdik. İki sene kapalı kalmamış üzere, maske hiç takmamış üzere, kimseye kuşku ile yaklaşmamış, kalabalıktan köşe bucak kaçmamış üzere. İnsan denilen karmaşık varlığın esnekliğine ve uyumlanma gücüne bu pencereden baktığımda, her birimizin değişip dönüşebileceğini görüyor ve umutlanıyorum.
2) Muvaffakiyetin peşinden koşabilirsiniz fakat kendiniz olmayı bırakmayın.
Hayatın getirdiği birçok fırsat karşısında ‘kazanma’ fikri birçoğumuza yeterli gelse de kendimizden ve / yahut değerlerimizden ödün verdiğimiz sürece bir manası yok.
Özellikle bu sene edindiğim birkaç deneyim; bana mutlaka yapmak istemediğim ya da beni yansıtmayan bir şeyi – ucunda hoş bir getiri olsa da (maddi / manevi); yapmamam gerektiğini öğretti.
Çünkü içinde, kendimden bir şey bulmadığım rastgele bir şeyi yaparken, yaptığım şeyin kıymetsiz olduğunu hissediyorum.
3) Toksik insanları hayatınızdan çıkartın.
Son vakitlerde bunu sıkça lisana getiriyorum. Biri başarılarınızı küçümsemeye yahut sizi küçük hissettirmeye çalışırsa, mutlaka onu hayatınızdan çıkartmanız gerek.
Siz ilerlemeye devam ettikçe, isteyerek yahut istemeyerek sizi engellemeye çalışan beşerler olabilir. Size gerçekçi olmanızı, maceraperest olduğunuzu yahut yapamayacağınızı söyleyen bu tip toksik beşerler sizi aşağıya çeker.
Başkalarının kıssasını eleştirmek yahut muvaffakiyetlerini küçümsemek için vakit harcayan herkesten kendinizi uzaklaştırın.
Unutmayın; hayatta iki tip insan var: Bir küme yalnızca “düşleyenler”, öbür kümeyse “gerçekleştirenler”.
4) Hayal ettiğimiz üzere yaşayamamamızın önündeki en değerli mahzurlardan biri: Erteleme hastalığı
En son ne vakit bir gününüzü dilediğiniz/amaçladığınız üzere geçirdiğinizi, içiniz rahat biçimde günü uykuya daldığınızı hatırlıyor musunuz?
Erteleyerek yaşadığımız sürece kendimizi gerçekleştiremeden, manalı işler ortaya koyamadan yolun sonuna gelmiş olacağız. Ve işin berbatı ertelediğimiz her şey üst üste binerek sırtımızda koskoca bir kambur oluşturmuş olacak.
Yolun sonunda hissedeceğimiz hissin pişmanlık olmaması için, kaçtır ertelediğimiz şeyleri, kendimize daha fazla mazeret üretmeden yapmaya başlamamız gerek.
Ya bu gerçeği kabul edeceğiz ya da çabucak bugün erteleme hastalığından kurtulup kendi öykümüzü yazmaya başlayacağız. Biliyoruz ki; her geçen gün bir evvelkinden daha geç olacak.
Seçim sizin, benim, hepimizin!
Şimdiden her birinize olağanüstü bir 2023 diliyorum.
*** Yeni yıla girerken küçük bir ikram vermek istedim size. “Kişisel Gayelerime Nasıl Ulaşırım? Rehberi’ yeni yıl nedeniyle fiyatsız.
Linkledn
Web