Türkiye’yi yasa boğan 6 Şubat Kahramanmaraş sarsıntıları, binlerce hayatı ve sayısız hayali yarım bıraktı. Bu acı tablonun en derin izlerinden birini özel bir eğitim merkezinin sahibi ve öğretmeni Metin Acıpayam yaşadı.
117 ÖĞRENCİSİNDEN 92’SİNİ KAYBETTİ
Kişisel gelişim uzmanı ve bir eğitim gönüllüsü olan Acıpayam, o felaket gecesinde 117 öğrencisinden 92’sini kaybetti. Üstelik bu genç fidanlardan 22’sinin kimliğini teşhis etmek üzere tarifsiz bir yük omuzlarına yüklendi.
Depremde sadece öğrencilerini değil, hayallerini ve hayat emelini da kaybeden Acıpayam, büyük bir sarsıntı geçirdi lakin ayakta kalmayı seçti. Her yıl öğrencilerinden aldığı minik ikramlar ve gülen yüzlerle dolu bu özel gün, artık onun için bir hüzün gününe dönüştü.
“DEPREMDEN BİR HAFTA KADAR EVVEL MEVT ŞİİRLERİ YAZMAK İSTEDİĞİNİ SÖYLEYEN BİR ÖĞRENCİMİZ VARDI”
Acıpayam, “Geçen yılki 24 Kasım’da Kapıçam‘da öğrencilerimizin mezarları başında bulunduk. Bu yıl da yeniden 24 Kasım’da size çok teşekkür ederiz, buradayız. Acılarımız hiç bitmedi aslında, acılarımız hala canlı, hala o acıları yaşıyoruz. Yaşamaya da devam edeceğiz diye düşünüyorum. 117 öğrencimizden 92’sini kaybettik. Ne yazık ki 5-15 yaş ortasındaki çocuklarda, bu çocuklar içinden en acı olanı zelzeleden bir hafta kadar evvel mevt şiirleri yazmak istediğini söyleyen bir öğrencimiz vardı ve bir de şiir yazmıştı. ‘Sen tahminen de edebiyatımızın ikinci Cahit Sıtkı’sı olacaksın, mevt şairi olacaksın’ demiştim. Tam bir hafta sonra bildirilerine baktığımda o çocuğumuz mevt şiiri ile birlikte mevti şahsen tattığını gördüm. Yeniden o gece bana tam zelzele başladığında ileti atan öğrencilerim vardı, onların bildirilerini sonra tekraren okudum. Bir tane öğrencimiz ‘hocam âlâ misiniz sarsıntı oluyor’ diye birinci anda beni hatırlamış. Ali isimli bir öğrencimiz de futbolcu olmak istiyordu ve ne yazık ki o da yazgının garip bir cilvesidir ki bir bacağını kaybetti. Hayatta lakin en büyük hayaline ulaşması böylece bitmiş oldu. Türlü türlü acılar türlü türlü dramlar var” dedi.