Uzun yıllar Cumhurbaşkanı Erdoğan’la birlikte siyaset yapan eski AKP Milletvekili ve AKP Eski MKYK Üyesi Metin Külünk, “birleşik devletler” kelamlarıyla Türkiye’nin Ortadoğu’daki ülkelerin refahı için kurulacak bir sistemde liderlik edebileceğini savundu. Külünk, anti emperyalist bir ekonomik sistem kurulması gerektiğini ve mezhepsel çatışmaları önleyecek anayasa yapılmasını savundu.
KÜLÜNK: “TÜRKİYE BU SÜRECİ ‘BİRLEŞİK DEVLETLER’ AKLIYLA YÖNETEBİLİR”
Külünk, “Eğer Irak ve Suriye iç birliğini koruyabilirse, bu ülkelerde vatandaşlık temelli, etnik ve mezhepsel ayrışmalara müsaade vermeyen anayasalarla, yeraltı zenginliklerinin halklarının refahı için kullanılacağı bir sistem kurulursa, Türkiye bu süreci bir “Birleşik Devletler” aklıyla yönetebilir. Birleşik devletler aklının merkezinde şu sorunun yanıtı olmalı. Nasıl olur insanlık için birlikte refah üretecek zenginlik üretecek ve de ülkelerin yeraltı ve yer üstü kaynaklarının ülkelerin refahı ve zenginliğine hizmet edecek hale gelecek anti emperyalist bir ekonomik sistem nasıl kurulacak? Evet tarih yanlış anlamaların ve de vaktin ruhunu aklını ve eşyasını anlamayanın çöplüğüdür” dedi.
VAHAPOĞLU: “DİKENLİ YOLA TAŞ DÖŞÜYOR, TÜRKİYE’YE ‘TAŞIYICI ANNELİK’ HEDEFLİYORSUNUZ”
27. Devir MHP Bursa Milletvekili Hidayet Vahapoğlu’ndan Külünk’e reaksiyon geldi. Vahapoğlu, “taşıyıcı annelik” kelamlarıyla karşı çıktı: “Geceye not düşmüyor, dikenli yola taş döşüyor, telkinlerinizinle malum hayalin altyapısını oluşturmaya ve taraf vermeye çalışıyorsunuz. Türkiye’nin sanal olarak büyütülerek yok edilmek istenildiğinin ya da Türkiye’ye taşıyıcı annelik yaptırmayı hedefleyen planların-tuzakların farkında değilsiniz herhalde. Yazdıklarınız hayal mahsülü olmasaydı ve hatta birazcık doğruluk hissesi olsaydı sizi alkışlardım.”
Külünk’ün o yazısı:
“Zaman şahitlik etsin ki. Geceye Not. Kelamın ruhu ve gücü ile pratiği bir olsun ve yeryüzü barışının kapısı olsun TÜRKİYEMİZ. O halde; Osmanlı’nın son devrinde, Araplar ortasında en temel fikir, Osmanlı’nın merkezi yapısından koparak bağımsızlıklarını ilan etme ve kendi devletlerini kurma dileğiydi. Bu yaklaşım, bir manada bugün PKK üzerinden şekillendirilmeye çalışılan modelin yaklaşık yüz yıl evvelki perspektifiydi.
Ancak I. Dünya Savaşı’nın akabinde, Müslüman Araplar önemli bir yanılgı yaptıklarını fark etti. Bu yanlışın farkına varan başkanlar, Gazi Mustafa Kemal Atatürk ile yaptıkları görüşmelerde bu durumu açıkça söz ettiler ve Osmanlı’ya bağlılıklarını yüksek sesle lisana getirdiler.
Bu devirde Müslüman Araplar şu ifadeyi kullanmışlardı: “Bize hiçbir formda bağımsızlığın gereği yoktur. Biz, halifemize ve padişahımıza bağlı olarak Osmanlı topluluğu dahilinde bulunacağız.” Bu kelamlar, 29 Mart 1920 tarihinde kayda geçmişti.
Fransızlarla görüşmeler sürdüren Buyruk Faysal ise özel temsilcilerini Mustafa Kemal’e göndererek, yabancı bir devletle kurulacak rastgele bir ilginin esaretten öteki bir mana taşımayacağını söz etti. Buna rağmen Mustafa Kemal, stratejik bir yaklaşım sergileyerek, Misak-ı Ulusal sonları içinde güçlü bir varlık oluşturmaya odaklanmış ve sonlarımız dışındaki kardeş milletlere bağımsızlıklarını kazanmaları gerektiğini tavsiye etmiştir.
Bu bağlamda Mustafa Kemal, Türkiye ile kurulacak bağın federatif ya da konfederatif bir model çerçevesinde şekillendirilebileceğini lisana getirmiştir. Bu niyetler, yüzyıl evvel birleşik devletler modelinin nasıl olması gerektiğini açıkça ortaya koymaktaydı. Daha sonra, Irak’tan da benzeri bir talep gelmiş ve bu coğrafyada evvel bağımsızlık, akabinde birleşik bir devlet olma vizyonu ortaya konmuştur.
29 Nisan 1920’de Büyük Millet Meclisi’nde yaptığı konuşmada Mustafa Kemal, “Milli hudutlarımız, İskenderun’un güneyinden başlayarak doğuya yanlışsız Musul, Süleymaniye ve Kerkük’ü ihtiva eder,” diyerek bu hudutları açıkça tanımlamıştır. Birebir konuşmada, “Biz, Kürtleri Türklerden ayırmadık. Münasebetiyle savunduğumuz millet, sırf Türklerden ibaret değildir; çeşitli İslami ögelerden oluşmaktadır. Bu topluluğu meydana getiren her bir İslam ögesi bizim kardeşimizdir ve menfaatleriyle ortak bir vatandaştır. Kabul ettiğimiz temeller da bu çeşitli İslam ögelerinin eşit vatandaşlık temelinde karşılıklı hürmete dayandığını teyit eder,” tabirlerini kullanmıştır. Mustafa Kemal, bu açıklamalarla etnik ve mezhepsel ayrışmanın önüne geçmek istemiştir.
Ne yazık ki, Irak’ta ve bölgedeki bu birlik vizyonu sonraki süreçte hayata geçirilememiştir. Birinci Körfez Savaşı’ndan itibaren, hatta İran-Irak Savaşı periyodundan başlayarak, bölgeyi etkileyen stratejik boşluklar önemli sonuçlar doğurmuştur. Saddam Hüseyin sonrası Irak’ta yaşanan parçalanma, Türkiye’nin kuzeye yönelik harekât planının TBMM tarafından reddedilmesiyle daha da derinleşmiştir.
Günümüzde ise Suriye sıkıntısı gündemdedir. Bu noktada, Suriye’nin bir ve bütün kalması en kritik maksatlardan biri olmalıdır. Şayet Irak ve Suriye iç birliğini koruyabilirse, bu ülkelerde vatandaşlık temelli, etnik ve mezhepsel ayrışmalara müsaade vermeyen anayasalarla, yeraltı zenginliklerinin halklarının refahı için kullanılacağı bir nizam kurulursa, Türkiye bu süreci bir “Birleşik Devletler” aklıyla yönetebilir.
Birleşik devletler aklının merkezinde şu sorunun karşılığı olmalı. Nasıl olur insanlık için birlikte refah üretecek zenginlik üretecek ve de ülkelerin yeraltı ve yer üstü kaynaklarının ülkelerin refahı ve zenginliğine hizmet edecek hale gelecek anti emperyalist bir ekonomik sistem nasıl kurulacak? Evet tarih yanlış anlamaların ve de vaktin ruhunu aklını ve eşyasını anlamayanın çöplüğüdür. Tarihi bu manada gerçek anlayacak bir akıl ve zeka paradigmasını inşa edebilecek model birleşik devletler aklının olmazsa olmazı olmak durumundadır.
Gazze’deki katliamları gerisindeki üretilmiş akıl ve zekanın parametreleri anlaşılmadan nasıl galip geleceğiz sorusunun yanıtı verilemez? Birleşik devletler aklı bir manada son 500 yıllık bilim tarihinde neden bu coğrafya bilimsel devrimciler sıralamasında yok sorusunun yanıtı vermeden bu anlaşılamaz. Hamasete dayalı Birleşik devletler aklı modellemesi asla gelecek üretemez.
Ayakları yere basan ve bu manada tarihin yanlışsız anlaşılmasını sağlayacak korkmadan kendi öz eleştirisini yaparak İslami fikrin karşı karşıya kaldığı büyük krizi aşacak devrimci bir yaklaşımla aklı ve zekayı imam azam çizgisinde merkeze koyacak bir paradigmaya mecburuz. Bunu başaracak yegane güç Türk milletinin aklında zekasıd a mevcuttur
TÜRKİYE CUMHURİYETİ DEVLETİMİZİN sonucu 101 yıllık pratiği aslında bu büyük argümanlara yanıt verebilme noktasında çok kıymetli başarılara imza koymuştur Bu tecrübeyi yadsıyamayız küçük göremeyiz asla bu deneyimimizi bir tarafa koyarak güya sıfırdan başlıyormuşçasına bir akılla da bu süreç yönetilemez yönetilmeyecektir inanıyoruz.
Bu model, sırf Irak ve Suriye için değil, Türk Devletlerinde ve Balkanlarda, Müslüman Arap Coğrafyasında,Ermenistan, Gürcistan, Yunanistan ve Bulgaristan üzere komşu ülkelerle de uygulanabilecek bir vizyon sunmaktadır. Türkiye, bu türlü bir stratejiyle global ölçekte bir güç merkezi haline gelebilir. Bu vizyonun hayata geçirilmesi, bölgesel ve global istikrarın ve barışın anahtarıdır. KESİNLİKLE TARİHİN AKIŞINI DEĞİŞTİRECEK BİLİMSEL DEVRİMCİLER YETİŞTİRMEK ZORUNDAYIZ”
Vahapoğlu’nun Külünk’e cevabı:
“Geceye not düşmüyor, dikenli yola taş döşüyor, telkinlerinizinle malum hayalin altyapısını oluşturmaya ve istikamet vermeye çalışıyorsunuz. Türkiye’nin sanal olarak büyütülerek yok edilmek istenildiğinin ya da Türkiye’ye taşıyıcı annelik yaptırmayı hedefleyen planların-tuzakların farkında değilsiniz herhalde. Yazdıklarınız hayal mahsülü olmasaydı ve hatta birazcık doğruluk hissesi olsaydı sizi alkışlardım. Yazdıklarınıza karşılık doğrulara değinmemiz gerekirse; Atatürk’ün Suriye’de Fransız sömürgeciliğine karşı Arap direnişi başlatmak için teşebbüs ve eforları vardır. Atatürk’ün hedefi; Arapları şahsiyetli davranmaya ve Osmanlı toprakları işgal edilirken işbirliği yaptıkları işgalcilere karşı direnç göstermeye teşvik etmekti. Böylelikle ulusal direnç göstermeleri sağlanacaktı. Bu efor katiyen Araplarla federasyon yahut konfederasyon oluşturmaya yönelik değildir. Malum, Misak-ı Milli’de belirlenen hudutların dışında kalan Arap çoğunluğunun kendi yazgılarını belirleyebilecekleri açıkça söz edilmiştir. Atatürk’ün Arap toplumlarına bakışı da bu çerçevededir. Arap toplumlarının öteki Araplara ve Türklere bakışına gelince, şayet yazılanlarda gerçeklik hissesi olsaydı ; Suriye-Mısır Birleşik Arap Cumhuriyeti uzun ömürlü olur ve Yemen Krallığı ile ortalarında konfederasyon gerçekleşirdi. Libya, Mısır ve Suriye’den oluşacak Arap Cumhuriyetleri Federasyonu ya da Tunus ve Libya’nın birleşmesini öngören teşebbüsler hayata geçirilirdi. Körfezdeki buyrukluk ismini taşıyan körfez beylikleri devlet olurdu. Ya da Türkleri mevali görüp Osmanlı’nın hilafetini içlerine hiç sindiremeyen Arapların, şayet Türklere karşı biraz sempatileri olsaydı Osmanlı’nın başındaki Padişaha yani İslamın Halifesine biat eder, İngiliz’le, Fransız’la, İtalyan’la işbirliği yaparak isyan etmezlerdi, Osmanlıyı sırtından hançerlemezlerdi. Tüm bunların yanında günümüzdeki okullarında Osmanlıyı, Arapları sömüren, Arap kıyımı yapan barbarlar diye okutmaz, genç jenerasyonlarına Türk düşmanlığı aşılamazlardı. Gazze yok edilirken Türkiyenin yanında kaç islam ülkesinin sesini duydunuz. Duyamazsınız, zira Türkiyenin öncülüğünü kabul etmezler. Kudüs, İsrail’in başşehri ilan edilirken, İbrahim mutabakatları imzalanırken Arap dünyası niçin sessizdi. İslam coğrafyasını yine şekillendirme planını uygulamaya koyanlarla hangi Arap devletleri yol arkadaşlığı yapıyor, sebebini hiç düşündünüz mü. Daha birçok örnek var. Politikler olarak ütopyaları bırakıp gerçeklere dönmemiz ve topluma hayal satmamamız gerekiyor diye düşünüyorum.”